6ο βήμα - οι στόχοι μας & τα όριά μας

 

Για την υγιή ψυχοσωματική ανάπτυξη του παιδιού μας, πέρα από την στοργή και την αγάπη μας, χρειάζεται να θέσουμε κάποια όρια και κάποιους κανόνες στην συμπεριφορά του. Οι κανόνες αυτές μπορεί να σχετίζονται με θέματα που αφορούν τον ύπνο, τη διατροφή, τη μελέτη, τις εξόδους, την αρνητική συμπεριφορά κτλ.

Περισσότερα ΕΔΩ !

Ας δούμε τις κατασκευές:

https://drive.google.com/file/d/1CTGNjd1fUvjzLU2TQO6GGOX-adbIiDIm/view?

usp=sharing

https://drive.google.com/file/d/1tmphmwN6kdKuDcP7EHgnORK7ueZPPLaA/view?usp=sharing

Αν το θέλουμε με χρώμα: 

https://drive.google.com/file/d/1H-iDeNvQKrT1otxLY1s5gBm1th3nj-Vm/view?usp=sharing

   Σχολείο και οικογένεια αποτελούν τις δύο όψεις ενός «μηχανισμού κοινωνικοποίησης» του νεαρού ατόμου. Με βάση διάφορους ορισμούς που έχουν δοθεί στον όρο, μπορούμε να πούμε ότι η κοινωνικοποίηση ορίζεται ως «διαδικασία αλληλεπίδρασης του ατόμου με το περιβάλλον του στο πλαίσιο της ενεργητικής αντιμετώπισης του δευτέρου από το πρώτο, μέσω της οποίας το άτομο αποκτά και διαμορφώνει προσωπική και κοινωνική ταυτότητα, πληρότητα επικοινωνίας και πράξης» (Γκότοβος, 2002:34). Η κοινωνικοποίηση είναι μια διαδικασία που διαρκεί σε όλη τη ζωή του ατόμου και στην οποία καταλυτικό ρόλο διαδραματίζουν οι κοινωνικοί θεσμοί (Μουσούρου, 1994:14). Για το άτομο, είναι μια διαδικασία με την οποία αποκτά την κοινωνική του υπόσταση και ταυτότητα κάνοντας κτήμα του την κοινωνική κληρονομιά του συνόλου. Για την κοινωνία, εξυπηρετεί την κοινωνική της αναπαραγωγή (Τσαούσης, 2001:145-146). Είναι επίσης μια διαδικασία που εκτυλίσσεται διαδοχικά. Έτσι έχει επικρατήσει μια διάκριση της κοινωνικοποίησης σε πρωτογενή και δευτερογενή κοινωνικοποίηση. 

   Η πρωτογενής κοινωνικοποίηση εκτυλίσσεται αποκλειστικά στους κόλπους της οικογένειας. Ξεκινά με τη γέννηση του παιδιού και ολοκληρώνεται με την απόκτηση της πολιτιστικής του ταυτότητας (Πυργιωτάκης, 2000:22). Η οικογένεια είναι το «πρωταρχικό περιβάλλον» που παρέχει τα αναγκαία στοιχεία, ερεθίσματα και βιώματα που θα κινητοποιήσουν τη διαδικασία για την εξέλιξη του παιδιού, διαμορφώνοντας τη στάση και συμπεριφορά του (Τζάνη, 1988:16). Η δευτερογενής κοινωνικοποίηση εκτείνεται από την παιδική ηλικία. Η οικογένεια παύει να είναι ο κύριος ή αποκλειστικός φορέας της κοινωνικοποίησης (Τσαούσης, 2001:552-553). 

   Η δευτερογενής κοινωνικοποίηση συντελείται κυρίως έξω από το περιβάλλον της οικογένειας. Έτσι, το άτομο βρίσκεται κάτω από την επίδραση του σχολείου, του επαγγέλματος, των διαφόρων ομάδων με τις οποίες έχει σχέσεις, των Μ.Μ.Ε, των συνομηλίκων κτλ (Πυργιωτάκης, 2000:24). Το σχολείο είναι ίσως ο σημαντικότερος θεσμός για την κοινωνικοποίηση και την κοινωνική ενσωμάτωση των μελών της κοινωνίας, διαμορφώνοντας τις νεότερες γενιές ώστε να ενταχθούν στη κοινωνία (Φραγκουδάκη, 1985:16-17). Η σχολική τάξη είναι θεσμός μέσα από τον οποίο οι ατομικές προσωπικότητες διαμορφώνονται, έτσι ώστε να αποκτήσουν επάρκεια για την άσκηση ενηλίκων ρόλων. Έτσι, για όλη την περίοδο από την εισαγωγή στο δημοτικό σχολείο, ως τη είσοδο στην αγορά εργασίας ή το γάμο, η σχολική τάξη μπορεί να θεωρηθεί ως το σημαντικότερο μέσο κοινωνικοποίησης (Parsons, όπ. αναφ. στο Φραγκουδάκη, 1985:251-252).

Περισσότερα ΕΔΩ !